Kopen zonder geld? Dat kan!
Ludo en Vera hebben een financieel verbond met God. Ludo deelde onlangs nog een aantal gevolgen daarvan in hun leven, allemaal gebeurd dit jaar.
Ludo wandelt dagelijks met zijn hond en doet tijdens die wandelingen heel wat interessante gesprekken met mensen uit de buurt. Zo was hij begin dit jaar op wandel met de hond samen met zijn buurman die als zelfstandige kachels plaatst. Ludo vertelde hem dat hun kachel aan vervanging toe was omdat die al wat scheuren vertoonde. Z’n buurman zei tegen hem dat hij vier kachels had staan van mensen die een nieuwe kachel hadden aangeschaft die hij geplaatst had. De oude nog bruikbare kachels nam hij dan mee naar huis.
Een paar weken na deze wandeling nam z’n buurman Ludo mee naar zijn huis en zei tegen Ludo dat hij een kachel mocht kiezen. “Goed”, zei Ludo, “maar wat gaat me dat kosten?”. “Voor u is het gratis”, zei z’n buurman. Ludo kreeg niet alleen de kachel, maar de buurman kwam hem ook gratis installeren, de nieuwe kachel paste perfect, er moest niks veranderd worden. Z’n buurman nam z’n oude kachel mee voor het oude ijzer en isoleerde rond de kachel tegen warmteverlies….allemaal gratis!
Niet lang daarna was er die zware storm in het weekend van 9 en 10 maart. Overal gingen er bomen omver. Die week belde er aan het huis van Ludo en Vera een vrouw aan. Ludo ging opendoen. Ze vroeg: “ben jij Ludo?”. Ludo bevestigde dat en de vrouw zei dat mijnheer X. in de buurt een aantal bomen had die omver gegaan waren met de storm, of hij daar iets mee kon doen. Ludo ging naar het opgegeven adres en de man daar liet hem 5 grote bomen van een meter of 20 zien die omver lagen in zijn tuin…Ludo mocht ze gratis komen halen. Ludo besprak hoe hij dat zou doen omdat die tuin moeilijk bereikbaar was. De man zei dat ze ter plaatse door iemand anders gezaagd konden worden. “Ja, graag in blokjes van 40 cm.”, zei Ludo om te lachen maar de man zorgde ervoor dat het ook zo gebeurde!
Zijn buurman is met zijn aanhangwagen samen met Ludo alles (gratis) gaan ophalen en zo lag Ludo’s tuin plots vol brandhout, gratis en voor niks!
Ook z’n buurman aan de overkant had een omgewaaide boom. Hij had een firma ingehuurd om die boom in stukken te zagen. De mensen van die firma vroegen aan Ludo of ze hun stukken op zijn terrein mochten leggen omdat er op straat geen plaats was. Ludo stemde toe. De dag erna kwam de overbuurvrouw bellen en zei dat ze de boom mochten hebben als ze dat wilden. De gemeente zaagde een deel van de resten op straat nog in stukken en kwam alles bij Ludo leggen…helemaal gratis!
Ludo had twee kettingzagen geleend en deed daarmee de blokken hout in stukken. Door een ongeluk heeft Ludo in 2016 aan zijn linker hand een stuk van z’n duim en z’n pink en de hele wijsvinger, middelvinger en ringvinger verloren (zie getuigenis in Goed Nieuws 0519). Daardoor is werken met een zware kettingzaag helemaal niet zo makkelijk voor hem.
Z’n buurman zag hem bezig en bood zijn professionele elektrische zaag, veel lichter in gewicht, spontaan aan…helemaal gratis!
Tijdens een andere wandeling met de hond zag Ludo grote zwarte leisteen tegels tegen de muur van een huis staan. Hij bedacht dat hij die wel zou kunnen gebruiken voor z’n terras. Hij vroeg aan de mannen die ter plaatse aan het werk waren of ze die stenen nog nodig hadden maar ze zeiden dat zij de eigenaar niet waren en het dus niet konden zeggen. Een 14-tal dagen later belde er iemand aan Ludo’s voordeur. Hij vroeg of hij de man was die geïnteres- seerd was in de leistenen. Ludo bevestigde dat. De man zei dat als hij ze voor vrijdag kon ophalen, hij ze kreeg, helemaal gratis! Ludo’s handige buurman kwam met z’n kleine bulldozer en haalde de stenen voor hem op…helemaal gratis!
Ludo had nog nooit een terras gelegd, hij is kok van beroep. Z’n handige buurman heeft hem duidelijk uitgelegd hoe hij alles moest uitmeten en aanpakken, heeft hem z’n betonmolen geleend en hem geleerd hoe je goeie beton maakt en heeft de eerste steen gelegd. Daarna is Ludo zelf aan de slag gegaan. ’s Avonds kwam z’n buurman kijken en hij zei: “ik ga u aannemen, dan kunnen we samen vloeren gaan leggen”.
Aan de rechter kant van het huis van Ludo en Vera wou Ludo graag een poort zetten. Hij had nog een hondenren staan van 3 meter en vroeg aan z’n buurman of hij die zou kunnen gebruiken daarvoor. De buurman bevestigde dat. Ludo zei dat hij dan nog een paal zou moeten kopen maar de buurman zei dat ze die samen zouden maken van 2 oude stoofbuizen die hij aan elkaar laste en in beton goot die hij maakte van resten cement, zand en kleefmiddel die hij nog liggen had. Ludo wou de onkosten vergoeden maar kreeg alles…helemaal gratis!
En dan was Ludo weer op wandel met de hond (je zou toch zo een hond gaan kopen, hé!) toen hij iemand met een kraan graszoden en grond zag scheppen in een grote container. Ludo vroeg wat ze daarmee deden. Hij wou immers graag aan de rechter kant van z’n huis de grond verhogen. Daar liep het af naar beneden zodat hij niet kon binnenrijden. De man vroeg waar hij woonde. “Achter de hoek in nummer 14” zei Ludo. Die man kwam 1,5 container grond deponeren bij Ludo zodat hij nu kan binnenrijden met de auto…helemaal gratis.
Niet zo lang geleden zei een schoondochter van Ludo en Vera tegen hen: “Jullie kunnen dat wel, hé, kopen zonder geld?”. Klopt, maar alleen omdat ze een financieel verbond hebben met God…Mocht je nieuwsgierig zijn en ook zoiets willen, praat dan eens met Ludo en Vera!
Onverwacht nieuw werk
Jan was in mei 2016 in onderlinge overeenkomst met zijn baas zijn werk kwijt geraakt. Hij kon zijn job in de bouwsector niet meer aan wegens zware rugproblemen. In juli 2017 was de hernia zo erg geworden dat er in zijn rechterbeen bepaalde zenuwen niet meer goed functioneerden. Jan werd dan ook met spoed geopereerd aan zijn rug. De revalidatie verliep vrij vlot.
In het najaar van 2017 kwamen Jan en Ann naar een dienst in onze kerk. Jan Sjoerd Pasterkamp sprak die ochtend over de geestelijke autoriteit van een man.
Hij legde er onder meer nadruk op dat het voor een man belangrijk is te werken en zijn gezin te onderhouden. Jan was op dat moment erg ontmoedigd omdat hij al zoveel sollicitaties gedaan had en er niets uit de bus gekomen was. Het woord dat Jan Sjoerd bracht, sprak Jan heel diep aan. Hij verlangde meer dan ooit naar een goede job! Op het einde van de dienst bad Jan Sjoerd ook nog voor de mannen.
De week na die dienst kreeg Jan een telefoon van een interimkantoor. Hij mocht op gesprek komen en dat verliep goed. Het bleek te gaan om een mogelijke plaats in een bedrijf waar Jan al eerder gesolliciteerd had maar zonder resultaat. Na overleg tussen het interimkantoor en het desbetreffende bedrijf, mocht Jan gedurende 6 maanden een opleidingstraject volgen in dat bedrijf in samenwerking met de VDAB. Op 4 april van dit jaar liep dat contract af en heeft Jan meteen een vast contract gekregen. Hij werkt nu nog geen vijf minuten van thuis en is heel tevreden met zijn job!
Heel specifiek bidden in autoriteit maakt soms een groot verschil
We laten Lutgart zelf aan het woord:
“Het huis van mijn zoon stond al geruime tijd te koop, sinds augustus 2016. Volgens de makelaar was het een makkie!
Vanaf het moment dat het huis te koop stond, heb ik maandelijks een briefje in de gebedsdoos gestoken met de vraag aan mijn hemelse Papa voor een vlotte verkoop, een juiste prijs en juiste kandidaten. Dat was zonder snel resultaat, maar de aanhouder wint dus bleef ik het trouw in de gebedsdoos steken in het vertrouwen dat het wel in orde zou komen.
De verkoop liet echter op zich wachten, makelaars losten elkaar af nadat hun contract verlopen was. Het laatste weekend van januari dit jaar, 18 maanden later dus, nam de eerste makelaar het weer over. Hij had direct 18 kandidaat kopers over de drempel, enkel twee mensen gaven aan toch enige interesse te hebben na hun bezoek.
Dus ging ik opnieuw mijn briefje schrijven, alleen kreeg ik ineens een ingeving en vrijmoedigheid en schreef op mijn briefje: “het juiste bod, nog deze week!”
Dit gebed heb ik op dinsdag 30 januari in de doos gestopt, vrijdag 2 februari kwam het juiste bod en een half uur later werd de overeenkomst gesloten! Dank U Papa!”
Mijn God heeft meer dan voldoende
Arno doet zelf zijn verhaal:
“Op de trein ontmoette ik Salvatore en Renata, een evangeliserend koppel uit Herstal (Wallonië). We spraken over de dingen van de Heer en ook over mijn bediening. Ik steek beschilderde kartonnen kaartjes met boodschappen van God in brievenbussen: Zoek God en leef – Jezus is de weg enz..
Door de manier waarop ze over één en ander spraken, meende ik dat ze het financieel niet al te breed hadden.
De trein reed niet naar Brussel centraal zoals gewoonlijk. Ze zouden moeten uitstappen in Brussel Noord en een tram nemen naar het centrum. Ze vroegen zich af of ze dit zelf zouden moeten betalen…
Gedrongen door de Geest, nam ik een briefje van 10 euro uit mijn portefeuille en gaf het hun. Ik heb geleerd over dit soort dingen niet te discussiëren met God maar Hem onmiddellijk te gehoorzamen. Ze waren er een beetje beduusd van. Ik zei: “dan kan je een metroticket kopen en misschien nog een koffie drinken…”. Ze namen het aan.
We praatten nog wat en toen het lieve en sympathieke koppel mij verliet ter hoogte van Brussel Noord, stak Salvatore mij een warme hand toe. Er bleek een briefje van 100 euro in te zitten…Honderd euro, echt waar! Ik kende die mensen nauwelijks maar ze zijn natuurlijk broer en zus van mij in de Heer.
Ik heb de helft ervan aan mijn vrouwtje gegeven en mijn deel gebruikt aan versnaperingen onderweg. Ik leg elke dag kilometers af voor de Heer, te voet en op de fiets, en alle calorieën zijn welkom. Koffie, koffiekoek, hamburger, fanta … het gaat er allemaal in als zoete koek. Dank U Heer!
“Geef en u zal gegeven worden”, zei Jezus toch al…
Geef veel en U zult veel terugkrijgen, meer dan overvloedig. Want wie veel geeft, zal veel krijgen. Lucas 6:38
Werken met God maakt een groot verschil
Liesbeth stuurde ons volgend getuigenis:
“ Vorig jaar september veranderde ik van werk. Toen ik ging solliciteren, vertelde ik dat het voor mij belangrijk was om naar de samenkomsten te kunnen gaan op zondagmorgen. Michel en Anja, de eigenaars van sauna Zensation, waar ik nu al een jaar werk, begrepen dit. Ze vroegen of ik het dan erg zou vinden om in mijn werkweekend de zaak op zondag af te sluiten. Zo kon ik dan naar onze samenkomsten blijven komen. Dit was al een eerste wonder voor mij.
Iedereen weet dat ik er geen geheim van maak dat ik een kind van God ben. En het duurde niet lang.
Ik mocht bidden voor een collega. Zij moest haar rijexamen voor de derde keer doen. Ik vroeg haar of ik mocht bidden voor haar. Dit mocht. Zelfs de dag voor haar examen kreeg ik de kans om met haar te bidden. En ja, ze was geslaagd!
Toen ze erna kwam werken, zei een andere collega: ‘Dat komt zeker door het gebed van Liesbeth. Waarop de collega dan weer zei: ‘Ik wist niet dat God dit doet voor ongelovigen.’ Hierop zei ik dan heel gewoon: “God heeft dit gedaan omdat ik, Zijn dochter, het heb gevraagd én omdat Hij jou ongelooflijk graag ziet.” Zoals vaak valt er dan een nadenkende maar ook wel goedkeurende stilte.
Maar hier stopte het niet. Op een bepaalde dag had één van de collega’s die steeds ongelukkige voorvallen heeft, weer eens iets voor. Toen we samen met Michel hierover aan ‘t praten waren, zei hij: “Zou jij niet eens met Liesbeth mee naar de kerk gaan zodat je ook wat meer geluk gaat hebben?” Hoe geweldig is het als iemand anders al gaat getuigen dat God voor het goede in je leven zorgt.
Onlangs kwam er nog een andere collega beneden en zei: “Liesbeth, jij MOET voor mij iets doen.” “O, en wat MOET ik dan doen?”, vroeg ik. “Bidden” , was het antwoord. Haar beste vriend heeft kanker en hij is er heel erg aan toe. Dus wij, samen met nog een andere collega, de keuken in om te bidden. Ik legde uit dat ze, als ze akkoord gingen met mijn gebed, dit mochten bevestigen met AMEN. Vervolgens bad ik en de AMEN klonk. Vorige week vertelde mijn collega dat haar vriend terug thuis was en beter was. Hij heeft terug hoop en zijn genezing is begonnen. Dank U, Papa!
Begin juli kreeg ik te horen dat Michel me enkel nog in dag uren wil laten werken. Ik moet geen zondagen meer werken, zo kan ik meer genieten van mijn zondag in de kerk, zei hij. Ik ben gepromoveerd tot verantwoordelijke, samen met Mildred, die al verantwoordelijke was.
En als Papa iets doet, doet Hij het goed. Zonder ook maar iets te moeten vragen, heb ik én een telefoonabonnement én een loonsverhoging gekregen.
Als dit geen wonderen zijn, dan weet ik het ook niet meer. Gebedsverhoringen, de baas die anderen aanmoedigt om mee naar de kerk te gaan, promotie na een jaar met alles erop en aan, …
Papa doet grootse dingen voor Zijn kinderen. Wij mogen uitstappen in geloof en geloven dat Papa alles ten goede laat meewerken. Wat een vrijheid, wat een zegen, wat een leven, wat een GOD!!!”
God voorziet in al onze noden!
We kregen onlangs onderstaand getuigenis doorgestuurd van Lutgart:
“Op het laatste terug-naar-schoolfeest had Ingrid mij een cd meegegeven die ik eerder bij haar besteld had. Toen ik in de auto terug naar huis wou rijden, stak ik hem in de cd-speler van mijn auto. De cd stak in een plastiek doorschijnend hoesje. Wat ik niet gezien had, was dat op de cd een post-it plakte… ik dacht dat hij op het hoesje plakte. Toen de cd net naar binnen schoof, had ik door dat post-itje op de cd zat…te laat!!
De cd kreeg ik eruit, de post-it bleef zitten…geen preek dus!
Onderweg naar huis heb ik heel de weg gebeden dat God een oplossing zou voorzien zodat de cd-speler terug zou werken.
Ik gebruik eigenlijk nooit de radio maar luister altijd naar preken… Als de kleinkinderen in de wagen zitten, spelen we de cd’s van Herman Boon. Ze hebben allemaal hun favoriete nummer en kennen ze al uit hun hoofd. Op die manier krijgen ze toch een heel deel van het evangelie mee. Hun ouders zijn niet gelovig en willen niet dat ik hen iets vertel, maar in mijn auto draai ik de muziek die ik wil!
De volgende ochtend heb ik de garage gebeld. Zij gaven mij niet veel hoop. Tegenwoordig is alles vast ingebouwd samen met de gps en als er iets mankeert, moet alles vervangen worden… een erg dure klus dus! Intussen bleef ik bidden voor een goddelijke oplossing zonder teveel kosten. Dinsdagochtend mocht ik langs komen en in een half uurtje was de klus geklaard! Ze hebben de post-it eruit kunnen blazen en de cd-speler werkt terug perfect. Ik ben met een heel dankbaar hart naar huis gereden. We hebben een God die in AL onze noden voorziet!”
Bidden om wijsheid kan je punten verhogen.
Jasmijn stuurde ons een fijn getuigenis door van de jeugd. Hadewych gaf ons de toestemming om dit te publiceren.
We laten Jasmijn zelf aan het woord:
“Wat later kwamen er nog wel wat verhalen over de vervolging die ze voelen voor hun geloof, vooral eigenlijk in de lessen godsdienst. Ze vertelden bijna allemaal hoe lastig het was als ze op een toets hun eigen mening moesten geven. Als ze dat dan echt doen, verliezen ze vaak punten omdat het niet overeenkomt met de mening van de leerkracht.
Hadewych had daar een hele mooie getuigenis over:
Op een toets vroeg een leerkracht aan de leerlingen hun mening over een onderwerp. Hadewych had die gegeven en geen punten gekregen voor die opdracht.
Ze is dan naar de leerkracht gestapt om te vragen waarom ze geen punten kreeg op die vraag. Tot haar verbazing begon díe leerkracht een hele discussie met haar over waarom Hadewych ongelijk had. Dat zag Hadewych helemaal niet zitten. Ze vertelde ons :”ik maakte mijn hoofd leeg en vroeg aan God wat ik nu moest doen”. Ze weet niet meer wat ze gezegd heeft, maar de leerkracht was uiteindelijk niet meer boos en gaf haar zelfs gelijk! En ze heeft al haar punten op die vraag toch gekregen!
Fantastisch om te horen hoe onze tieners met God wandelen!”
Vertrouw op God
We laten Dora zelf het verhaal doen:
“Ik wil je nog even vertellen van nog een bijzondere zegen kortgeleden, zegen die rechtstreeks met de zaaidoos verband houdt. Ik merkte op zondag (toen de Vaderhartschool van start zou gaan) bij aanvang van de dienst op dat ik, buiten wat kleingeld, nog slechts 1 briefje van 20 euro op zak had.
Na de dienst had ik om half twee afgesproken om in Korbeek-Lo te gaan wandelen op de jaarlijkse wandeldag van de vereniging die ijvert voor meer beweging van vrouwen die borstkanker hebben gehad. Ik moest tussendoor mijn dochter nog afzetten bij een vriendin, dus ik had totaal geen tijd meer om nog ergens een bancontact te zoeken om geld af te halen. Daardoor zat ik al snel met een dubbel gevoel in de dienst omdat ik enerzijds gewoon ben iets in de zaaidoos te steken, maar anderzijds wist dat dit zou betekenen dat ik na de wandeling zonder geld zou zitten.
Het is de gewoonte om aan het einde van de wandeling met de vriendinnen nog samen pannenkoeken te eten en iets te drinken voor de gezelligheid maar ook om op die manier onze vereniging te steunen.
De laatste optie leek dus de aantrekkelijkste, maar eens de dienst begonnen was voelde ik al snel dat ik God tekort zou doen en de pannenkoek later op de dag op die manier nooit zou smaken.
Er werd gesproken in de dienst over de zekerheid om diep in ons hart in alles te mogen vertrouwen op God en zo stak ik mijn geldbriefje dan toch maar in de zaaidoos. Bij aankomst op de wandeling waren de vriendinnen net vertrokken, ik had ge-sms’t dat ze niet op mij moesten wachten en dat ik ze wel zou inhalen. Ik genoot van het prachtige wandelweer en de omgeving toen ik plots, nog geen kilometer verder, voor mij op de weg zo maar een briefje van 20 euro op de grond zag liggen. Geen huizen of mensen in de buurt, het briefje lag er zomaar voor het oprapen. Is dat niet wonderlijk? De pannenkoeken na de wandeling smaakten eens zo lekker, en ik had nog geld over om ook de vereniging nog een extra steuntje te geven. God draagt zorg voor ons, in alles. Dank U Vader!”
Jong geleerd is oud gedaan
Ook bij zaaien en oogsten!
Jasmijn had een getuigenis over tienden geven bij haar kinderen:
“ We hebben tijdens onze vakantie aan zee in augustus aan de jongens uitgelegd hoe het principe van tienden geven werkt. Zowel Jonas (7 jaar) als Bram (5 jaar) kozen ervoor om 10% aan God terug te geven van de centjes die ze hadden gekregen om iets te kopen op de rommelmarkt. Even later wandelen we over de rommelmarkt. Jonas, die erg veel van knuffels houdt, zag een knuffel-muis die hij heel graag wou hebben! Ik probeerde hem op andere gedachten te brengen… hij had al zoveel knuffels! Uiteindelijk kon ik hem overhalen om eerst naar al de andere spulletjes te kijken om daarna te beslissen wat hij kon kopen…. maar blijkbaar wou zijn Hemelse Vader hem wel graag de knuffel geven. We hadden nog geen twee stappen gezet of de verkoper nam de knuffel en gaf hem zomaar aan Jonas. Ook Bram kreeg zomaar een knuffel waar hij heel blij mee was en nu heel veel mee speelt! Over snelle oogst gesproken! ”
Voorzienigheid
Mozes en de Israëlieten waren in de woestijn, maar wat moest hij nu met hen beginnen? Het volk moest gevoed worden en voor twee à drie miljoen mensen te eten te geven heb je een heleboel voedsel nodig.
Volgens de kwartiermeester-generaal van het leger van Mozes moet Mozes elke dag 1500 ton voedsel hebben gehad. Wist je dat je om elke dag zoveel eten te vervoeren twee goederentreinen van elk minstens anderhalve kilometer lang nodig hebt?
Bovendien moet je niet vergeten dat ze in de woestijn zaten. Ze moesten dus ook brandhout hebben om eten te bereiden. Daarvoor heb je 4000 ton hout en nog een paar goederentreinen van anderhalve kilometer lang nodig – per dag.
En dan moet je bedenken dat ze 40 jaar onderweg waren.
O ja, ze moesten ook nog water hebben. Alleen om te drinken en een paar borden af te wassen zouden ze zo’n 42.000.000 liter en een bijna drie kilometer lange goederentrein met tankwagons per dag nodig hebben!
En dan nog iets! Ze moesten ’s nachts naar de overkant van de Rode Zee. Als ze twee aan twee over een smal pad zouden lopen, zou de stoet 1300 meter lang zijn en zouden ze er 35 dagen en nachten over doen. Dus moet er in de Rode Zee een opening geweest zijn van vijf kilometer breed, zodat ze met vijfduizend mensen naast elkaar in één nacht naar de overkant konden lopen.
Maar er is nog een ander probleem… Telkens als ze aan het einde van de dag hun kamp opsloegen, hadden ze een oppervlakte nodig van bijna 2000 vierkante kilometers. Stel je eens voor… dat is een flinke camping!
Denk je dat Mozes dat allemaal heeft uitgedokterd voordat hij uit Egypte vertrok? Ik denk het niet! Mozes geloofde namelijk in God. Hij kon al die dingen aan God overlaten…
(met toestemming overgenomen uit “Weer en wind” van John en Mark Stibbe, ISBN 90338 18191, uitgeverij Ark Boeken, p. 168-169)
"Als gij niet wordt als kinderen..."
Een paar maanden geleden zag Myrthe, een kleindochter van Eugène en Josée, tijdens een zondagsamenkomst in onze kerk mensen naar voor gaan die briefjes in twee dozen staken.
Ze vroeg aan haar oma waarom deze mensen dat deden. Josée legde geduldig uit dat de ene doos er stond om centjes in te steken en de andere om dingen aan Jezus te vragen.
Myrthes volgende vraag was waarom mensen daar centjes instaken. Josée vertelde haar dat mensen die Jezus heel graag zien ook weten dat ze alles wat ze hebben van Hem krijgen en dat ze omdat ze Hem graag zien een deel van hun centjes aan Hem teruggeven. Wanneer ze dat doen, is Jezus daar zo blij mee, dat Hij hen nog meer terug geeft.
Onmiddellijk daarop vroeg Myrthe of zij dat ook mocht doen. Ze voegde er meteen aan toe dat haar mama veel centjes nodig had, omdat ze een nieuwe boekentas voor haar moest kopen.
Josée gaf Myrthe een briefje van 5 euro en Myrthe stak dat in de hiervoor bestemde doos. Vervolgens schreven ze samen een briefje waarop stond: “ dank U Jezus dat u mijn mama veel centjes geeft “. Een week daarna kreeg Heidi, een tante van Myrthe, telefoon dat haar dochtertje, Lauren, samen met Myrthe uitgekozen was voor een reclame foto-shot voor een drankje. Beiden kregen daarvoor een bedrag van 500 euro.
Korte tijd later waren Myrthe en Lauren op een zondagochtend samen in de kerk een tijd voor de samenkomst begon. Ze zagen op één van de tafels de bekers van Gods Ambassade te koop staan en hadden beiden graag zo’n beker. Dus gingen ze naar mensen toe en vroegen hen centjes om een beker te kopen. Josée zag wat er gebeurde en zei hen dat ze dat niet mochten doen. Ze voegde er aan toe dat Myrthe wist wat ze moest doen als ze centjes wou. Ze gaf 5 € aan beiden en dacht dat ze daarmee een beker zouden kopen. Myrthe en Lauren liepen echter meteen naar voor en staken het geld in de offerdoos. Nu zouden ze wel centjes krijgen…Ze liepen terug naar de tafel waar de bekers stonden. Imelda stond achter de tafel en wist niks van wat er daarvoor gebeurd was. Ze keek naar Myrthe en Lauren en zei: “ ik zie dat jullie graag een beker zouden hebben, jullie krijgen er alle twee één van mij “.
Myrthe en Lauren liepen dolgelukkig naar Josée en vertelden haar dat “ die doos werkte “. Niet lang daarna kreeg Kathleen, de mama van Myrthe, een hogere functie op haar job met verhoging van wedde. Bovendien vroeg iemand haar een boek voor hem te schrijven, opnieuw met de nodige financiële vergoeding. Een vriendin van Kathleen erfde van haar tante een huis met inboedel en al. Kathleen mocht van haar vriendin mee komen kijken en kreeg heel wat handgemaakte dure kleding die haar perfect past en die ze in de uitoefening van haar job erg goed kan gebruiken…
Wie zei er ook alweer: “ laat de kinderen tot Mij komen en verhindert hen niet want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods…”?
God geeft overvloedig
Robin, die zich wel redelijk kon verplaatsen met allerlei voertuigen, stuurde ons een mailtje met het bericht dat hij een auto had gekregen. Op zich een enorme zegen maar een auto op de weg krijgen is duur. Toen Robin navraag deed naar prijzen voor een degelijke autoverzekering, kreeg hij te horen dat je moet beginnen met een bonus-malus graad van 11.
Mensen met ervaring weten dat enkele cijfertjes omhoog of omlaag een groot verschil maken in prijs.
Robin had een bedrag dat hij wou en kon spenderen in gedachten en had dit ook met zijn hemelse Papa besproken. Een verzekering van graad 11 lag ver boven dit bedrag en maakten dat dit auto-project voor hem niet zou doorgaan. Plots bleek een verzekeringsmaatschappij hem een polis aan te bieden met bonus malus 02, een bedrag dat lager lag dan wat Robin had afgesproken met God. Wonder boven wonder kreeg hij vanuit onverwachte hoek een bedrag dat ruim voldoende was om die verzekering te betalen. Voor Robin een enorme zegen en ook wel het resultaat van Gods belofte aangaande zaaien en oogsten, of het bijbels omgaan met geld.
Mijn God zal in al mijn behoeften voorzien ....
Op een zondag bedacht Chris plots dat ze was uitgenodigd op een communiefeest maar dat ze geen deftige schoenen had om aan te trekken. Financieel zat ze er niet zo goed voor en een goed paar schoenen kostte wel wat!
De dag erna kwam haar moeder op bezoek. Zij wist niet dat Chris nieuwe schoenen nodig had. Ze had voor Chris 9(!!!) paar schoenen bij, zo goed als nieuw, van tante Julia.
Nonkel Miel, haar man, had deze schoenen met haar moeder meegegeven. Tante Julia was dement geworden en kon de schoenen niet meer dragen. Zij was een heel kokette dame en kocht in erg dure schoenwinkels.
Chris was uiteraard uitermate verbaasd: haar hemelse Papa had voorzien voor ze het gevraagd had! De schoenen pasten perfect, het was precies haar maat.
Nu heeft Chris zoveel mooie schoenen dat ze ’s morgens niet weet welke aandoen… van overvloed gesproken!
Tienden: last of lust
Vroeger had Maria van Theo steeds het gevoel dat ze niet toekwam met haar geld. Alle rekeningen betalen en dan nog hier en daar wat geven aan de kinderen en de kleinkinderen… ze had precies altijd te weinig! Toen ze al een paar keer bijbels onderwijs gekregen had over financiën, besloot Maria de proef op de som te nemen. Ze begon tienden te geven maar na een tijdje stopte ze er terug mee. Nog steeds kwam die gedachte van “ ik kom niet toe “. Diep binnenin voelde ze zich echter niet goed bij deze keuze. Zo begon ze opnieuw tienden te geven en deze keer stopte ze niet meer. Nu merkt Maria duidelijk dat ze, ondanks het feit dat er niks veranderd is aan haar inkomsten, niet meer denkt in termen van tekort, integendeel. Ze weet zich rijk gezegend en geeft ook veel makkelijker en vrijer dan vroeger. Ze verlangt ernaar om anderen gezegend te zien met wat zij mag geven. Niets of niemand in de hele wereld kan haar nu nog afbrengen van het geven van tienden!
Auto's en verzekeringen
Robin, die zich wel redelijk kon verplaatsen met allerlei voertuigen, stuurde ons een mailtje met het bericht dat hij een auto had gekregen. Op zich een enorme zegen maar een auto op de weg krijgen is duur. Toen Robin navraag deed naar prijzen voor een degelijke autoverzekering, kreeg hij te horen dat je moet beginnen met een bonus-malus graad van 11.
Mensen met ervaring weten dat enkele cijfertjes omhoog of omlaag een groot verschil maken in prijs.
Robin had een bedrag dat hij wou en kon spenderen in gedachten en had dit ook met zijn hemelse Papa besproken. Een verzekering van graad 11 lag ver boven dit bedrag en maakten dat dit auto-project voor hem niet zou doorgaan. Plots bleek een verzekeringsmaatschappij hem een polis aan te bieden met bonus malus 02, een bedrag dat lager lag dan wat Robin had afgesproken met God. Wonder boven wonder kreeg hij vanuit onverwachte hoek een bedrag dat ruim voldoende was om die verzekering te betalen. Voor Robin een enorme zegen en ook wel het resultaat van Gods belofte aangaande zaaien en oogsten, of het bijbels omgaan met geld.
Zou voor de Heer iets te wonderlijk zijn?
Vorig jaar gingen de buren van Elly en Leo, Hans, z’n vrouw Els en hun drie kinderen,op vakantie naar Spanje. Onderweg in Frankrijk stopten ze om te gaan eten en zwemmen. Toen ze verder wilden rijden en terug op de parking kwamen, zagen ze dat hun auto met alle bagage ( heel wat kledij en sportgerief ) gestolen was. Erg teleurgesteld zetten ze de reis toch verder. Iemand uit de streek die hen kende, kwam hen oppikken. Vanzelfsprekend was het een vakantie in mineur: ze hadden enkel nog de kleren die ze aan hadden en hun portefeuille.
Toen ze weer thuis kwamen, vertelde Els het ganse verhaal aan Elly. Net voor hun vakantie had Elly aan Els een uitnodiging gegeven voor het “ Terug-naar-schoolfeest “ en had ze ook getuigd van Jezus. Elly beloofde Els speciaal te zullen bidden voor hen zodat de auto toch nog teruggevonden zou worden. Samen met Myrène, een zus uit haar kerk, bad Elly tot de Vader. Twee maanden later kwam Hans aan Leo vertellen dat ze de auto teruggevonden hadden, helemaal uitgebrand!
Omdat hij echter gevonden was, kon alles geregeld worden met de verzekering.
Een tijd later trokken ze van de verzekering zoveel geld dat ze een nieuwe wagen konden kopen en een hele nieuwe uitzet van sportgerief en kledij. Van een wonderlijk ingrijpen gesproken…
Zaaien en oogsten, wat verwacht je ervan?
Een tijdje geleden sprak Ann op een dinsdagavond over Spreuken 6 vers 31: “ een dief moet, betrapt zijnde, zevenvoudige vergoeding geven “.Dat de duivel heel wat gestolen had in het leven van Eugeenen Josée was duidelijk. Voor ze Jezus leerden kennen als hun Redder, Geneesheer en Voorziener zaten ze gevangen in een negatieve spiraal van ziekte, ongevallen, rekeningen en armoede. Ze moesten uiteindelijk hun huis verkopen en bleven met een berg schulden zitten. Toen ze in onze kerk terecht kwamen en Gods Woord begonnen te ontdekken, werden ze trouwe gevers van tienden en offers, ongeacht hun financiële toestand. Daar zagen ze duidelijke resultaten van en armoede verdween uit hun leven.
Toch kon er nog meer “ leven en overvloed “ komen en deze prediking sprak hen erg aan. Ze wisten dat ze nog heel wat meer konden verwachten en maakten samen een rekening van alles wat de duivel van hen gestolen had. Ze brachten dit bij God en eisten van de duivel een zevenvoudige vergoeding. Nog geen maand later verhuisden ze naar een mooie, grote woning, veel mooier dan het huis dat ze eertijds hadden moeten verkopen. Ze maakten een lijst met alles wat ze nodig hadden voor het nieuwe huis. Alles werd tot in het detail opgeschreven en ze stopten dit in de gebedsdoos van de kerk.
Ze hadden een kleerkast nodig, twee éénpersoonsbedjes voor de kleinkinderen, een diepvries, zetels, tapijten, overgordijnen, een keukentafel en stoelen en een babybedje. Binnen de week kwamen er via verschillende mensen dingen naar hen toe die op hun lijstje stonden en zelfs nog beter. In plaats van een kleerkast kregen ze een hele slaapkamer. Ze kregen overgordijnen die bij hun interieur pasten en de juiste afmetingen hadden, verf om de kamers te schilderen en alle andere dingen die ze gevraagd hadden. Daar bovenop kregen ze nog een nieuwe tuintafel, bloemen en planten en besloot de huisbaas de 1000L stookolie die nog in de ketel zat gratis te schenken. Bovendien had iemand op z’n hart hen maandelijks een geldsom te geven die overeenkomt met wat zij meer zouden moeten betalen dan in hun vorige woning. Heel veel mensen kwamen helpen inpakken en verhuizen en op de avond van de verhuis verzorgde een zus een barbecue voor 21 personen.
Aanvankelijk had Josée een onbehagelijk gevoel bij zo’n grote keuken met zoveel kasten en twee kelders en een diepvriezer. Nu is ze erg blij met haar gevulde kasten en diepvries…ze zien hoe langer hoe meer “ leven en overvloed “ komen…
Geven: de beste manier om te ontvangen!
Theo en Maria hadden hout nodig voor deze winter. Theo, momenteel 74 jaar jong, gezond en krachtig, had hier en daar al eens rondgekeken. Op een dag begin april dit jaar bad hij ervoor. Hij herinnerde God aan Zijn belofte in Maleachi 3 waar staat dat je God mag beproeven met het geven van tienden en offers. Hij bad vrijmoedig: “Heer, ik geef U trouw mijn tienden en offers, U belooft dat U dan de vensters van de hemel zal openzetten en zegen in overvloed over mij zal uitgieten. Ik vraag het maar één keer: ik zou graag hout krijgen“.
Een tweetal dagen later, om 11.40 uur ( Theo herinnert het zich nog goed: Maria had net gezegd dat het eten binnen 10 minuten gereed zou zijn ) belde Theo’s broer Raymond hem op. Hij vroeg: “Phil (Theo wordt door zijn familie Phil genoemd), wil jij hout hebben?“. Theo antwoordde bevestigend en ging, ondanks dat het eten bijna klaar was, onmiddellijk kijken. De dochter van zijn broer had gebouwd en op de grond achter haar nieuwe huis stonden een paar hoge, gevaarlijke bomen. Als daarmee iets zou gebeuren, zouden ze op het nieuwe huis vallen. De eigenaar van dat stuk grond had dus iemand de opdracht gegeven die bomen om te zagen en in stukken te doen. Hij zocht nu iemand die het hout wilde hebben…zomaar voor niks! Theo aanvaardde het uiteraard met blijdschap en reed terug naar huis om te gaan eten. Nu had Theo nog een vervoersprobleem op te lossen. Hij sloot een akkoord met de mannen die de bomen omdeden dat zij de klompen hout met hun aanhangwagen naar Theo’s huis zouden brengen tegen een geringe vergoeding. Theo moest de klompen hout wel zelf op de aanhangwagen dragen. De jonge mannen en de eigenaar van het stuk grond stonden verbaasd te kijken hoe hij dat nog kon. De eigenaar van het stuk grond was ongeveer even oud als Theo maar kon zelf bijna niets meer doen. Theo had zo de gelegenheid hem te vertellen van zijn relatie met z’n hemelse Papa die hem gezond houdt. De aanhangwagens hout werden voor het huis van Theo en Maria leeggekapt. Theo droeg de zware blokken eigenhandig naar achter, deze keer tot getuigenis van z’n buren. Hij kliefde alles zelf en stapelde het mooi op: het bleek ongeveer 8 kubieke meter hout te zijn, een hoeveelheid waarmee Theo en Maria twee jaar kunnen stoken…en dat zomaar voor niks! Neen, eigenlijk niet zomaar, want Theo en Maria geven trouw hun tienden en offers en worden daar overvloedig voor gezegend!
Hij verschaft zaad aan de zaaier
We laten de gever, die anoniem wenst te blijven, aan het woord:
“Een hele tijd geleden tijdens een conferentie hoorde ik spreken over het financieel zaaien in Gods Koninkrijk. Er werd uitgenodigd om heel gul te geven (1000 euro of meer, als je dat kon) met de belofte dat God een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat in de schoot zou werpen (Lukas 6:38). Hij vermenigvuldigt immers, dertig, zestig, tot honderdvoudig. Ik had direct iets van: “dat moet toch fijn zijn, zoveel kunnen geven”.
Eigenlijk verlangde ik ernaar om dat ook eens te mogen doen. Duizend euro lag echter zeker niet onmiddellijk binnen mijn mogelijkheden. Bovendien geef ik zulke giften enkel in akkoord met “het thuisfront”.
Ik kon wel 50 euro geven en toen ik ze in de omslag stopte, dacht ik ‘’Heer, als u dit verhonderdvoudigt – dat is dan 5000 euro – dan kan ik wel eens een groot bedrag zaaien.’’
Drie weken later vernam ik – tot mijn grote verbazing – dat ik zou erven, samen met nog heel wat andere familieleden. Nog enkele weken later kreeg ik de eerste papieren van de notaris en ja, het zou wellicht om 5000 euro gaan! Ik begon al meteen te bidden waar ik mocht zaaien! Spannend!
Er stond bij dat er nog wat fondsen ten gelde gemaakt moesten worden. Stel je voor, dan werd het misschien nog meer!
Dan begon het wachten…weken, maanden, een jaar! Toen kwam het bericht dat alles rond was en het geld zou gestort worden. Er gingen nog drie maanden voorbij voor het zover was. Toen ik het bedrag las, viel ik haast achterover : 9644 euro!! Onze God kent echt iets van vermenigvuldigen!!! Omdat Hij mij zo overvloedig liet oogsten, besloot ik ook overvloedig te zaaien, ik plantte 5000 euro in het Koninkrijk…en dat vond ik heerlijk! ”
(n.v.d.r. We zijn benieuwd naar de volgende oogst!)
Financiële zegen!
Vorig jaar gingen de buren van Elly en Leo, Hans, z’n vrouw Els en hun drie kinderen, op vakantie naar Spanje. Onderweg in Frankrijk stopten ze om te gaan eten en zwemmen. Toen ze verder wilden rijden en terug op de parking kwamen, zagen ze dat hun auto met alle bagage ( heel wat kledij en sportgerief ) gestolen was.
Erg teleurgesteld zetten ze de reis toch verder. Iemand uit de streek die hen kende, kwam hen oppikken. Vanzelfsprekend was het een vakantie in mineur: ze hadden enkel nog de kleren die ze aan hadden en hun portefeuille. Toen ze weer thuis kwamen, vertelde Els het ganse verhaal aan Elly. Net voor hun vakantie had Elly aan Els een uitnodiging gegeven voor het “ Terug-naar-schoolfeest “ en had ze ook getuigd van Jezus. Elly beloofde Els speciaal te zullen bidden voor hen zodat de auto toch nog teruggevonden zou worden. Samen met Myrène, een zus uit haar kerk, bad Elly tot de Vader.
Twee maanden later kwam Hans aan Leo vertellen dat ze de auto teruggevonden hadden, helemaal uitgebrand! Omdat hij echter gevonden was, kon alles geregeld worden met de verzekering. Een tijd later trokken ze van de verzekering zoveel geld dat ze een nieuwe wagen konden kopen en een hele nieuwe uitzet van sportgerief en kledij. Van een wonderlijk ingrijpen gesproken…
